Gewasdomesticatie vindt mogelijk al langer plaats dan u denkt
Diversen / / December 02, 2021
Mensen verzorgen al eeuwenlang gewassen. We moeten eten om te overleven, om het simpel te zeggen. De landbouw is dan ook geëvolueerd om hieraan tegemoet te komen.
Een van de meest gebruikte technieken in de landbouw is het selectief veredelen van gewassen op basis van gewenste eigenschappen.
Hoewel het redelijk is om aan te nemen dat mensen gedurende lange tijd gewassen voor voedsel hebben gemanipuleerd en verbouwd, hebben onderzoekers van University College Londen (UCL) in het Verenigd Koninkrijk hebben ons onlangs een idee kunnen geven van hoe lang we hiermee bezig zijn.
Dorian Fuller en Charlene Murphy van de UCL hebben onlangs een onderzoek uitgevoerd waaruit blijkt dat de domesticatie van de vlinderbloemige horsegram (Macrotyloma uniflorum) al in 1200 v.Chr. heeft plaatsgevonden.
Horsegram is een boon die veel wordt gegeten in Noord-India.
Hoe deden ze het?
De resultaten geven aan dat de domesticatie van paardengramzaden minstens al in het 2e millennium voor Christus plaatsvond. Het lijkt erop dat de laagdikte rond de vroege AD-periode vast werd.
Synchrotron-faciliteit
Het team van UCL maakte gebruik van de Diamond Light Source Synchrotron-faciliteit om het dunner worden van zaadcoatings in archeologische zaadmonsters te meten.
De dikte van de zaadlaag kan onderzoekers veel vertellen over de vraag of een plant gedomesticeerd of wild is. Dunnere zaadcoatings duiden op domesticatie, omdat deze dunnere coating zorgt voor snellere ontkieming wanneer een zaadje wordt bewaterd.
Röntgencomputertomografie met hoge resolutie
Het team maakte gebruik van een techniek genaamd hoge resolutie X-ray computertomografie (HRXCT) op de I13 bundellijn van de Diamond Light Source om de zaadcoatings van een monsterset af te beelden en vervolgens te meten zaden.
Laagdikte zaad
Door een bundellijn bij de Diamond Light Source te gebruiken, kon het onderzoeksteam hun monsters in beeld brengen zonder ze te beschadigen. Opgemerkt moet worden dat er andere methoden zijn die het mogelijk maken zaden in beeld te brengen zonder ze te beschadigen. Deze technieken kunnen echter slechts één enkele plek van het zaad in beeld brengen.
Dit betekent dat onderzoekers niet gemakkelijk een idee kunnen krijgen van hoe het zaadje er in zijn geheel uitziet. HRXCT daarentegen maakt het mogelijk om het hele zaad in beeld te brengen.
In totaal keek het team naar 12 zaden. Ze ontdekten dat ze ze konden groeperen als wild of gedomesticeerd op basis van de dikte van hun coatings. Ze classificeerden wilde zaden met coatings die dikker zijn dan 17 micrometer, en gedomesticeerde zaden met coatings tussen 10 en 15 micrometer.
Een micrometer is 100 000 000 kleiner dan een centimeter.
Hun resultaten geven aan dat de domesticatie van paardengramzaden minstens al in het 2e millennium voor Christus plaatsvond. Het lijkt erop dat de laagdikte rond de vroege AD-periode vast werd.
Wat betekent dit onderzoek?
Dit onderzoek geeft ons belangrijke inzichten in de geschiedenis van de domesticatie van gewassen. Dit was ook de eerste keer dat de HRXCT-techniek werd gebruikt om archeologische zaden in beeld te brengen. Dit opent de mogelijkheid om naar de geschiedenis van andere soorten zaden te kijken, waardoor onze landbouwkennis in wezen wordt verbreed.